KAMU EMEKÇİ KONFEDERASYONLARI ORTAK MÜCADELE ETMELİDİR

Hükümetin uyguladığı neoliberal malî politikalar işçilerin, emekçilerin geçim zorluğunu artırıyor. Hükümet, sözde işçi ve emekçilerin ücretlerinin yüksek olması nedeniyle enflasyon yaşandığını iddia ederek ücretleri baskılayıp fiyatları yükselterek işçi ve emekçilerin alım gücünü düşürüyor. İşçi ve emekçiden tasarruf edilen kaynaklar faiz adı altında emperyalist finans merkezlerine akıtılıyor.

Bu koşullarda hükümet, kamu işçisine yüzde 17 zam teklif etti. Yeniden değerleme oranının yüzde 50 dolaylarında kira artış oranlarının yüzde 43’ler düzeyinde olduğu anımsandığında önerilen rakamların işçi ve emekçileri sefalete mahkum etmeye matuf olduğu anlaşılacaktır. Bu koşullarda kamu işçisine yüzde 17 zammı reva görenlerin kamu emekçilerine daha iyi zam teklif edeceği düşünülemez. Asgarî ücretlisiyle, kamu işçisiyle, emeklisiyle, kamu emekçisi olarak kaderimiz bir ve beraber. Dolayısıyla ücretleri baskılayan neoliberal politikalara karşı birlikte mücadele etmeliyiz. Tüm kamu emekçileri sendika ve konfederasyonları kamu işçilerinin yüzde 17’lik sefalet zammına karşı yürüttükleri mücadeleye katılmalı ve ortak bir mücadele hattı kurulmalıdır.

Emekçi ücretlerinin baskılandığı, kamu işçilerine yüzde 17’lik sefalet zammının reva görüldüğü koşullarda 1 Ağustos tarihinde kamu emekçileri hükümetle TİS masasına oturacak. Bu politikalara karşı mücadele yürütülmeden yüzdelik zamların hiçbir anlam ifade etmeyeceği ortadadır. Hükümet, talebi bastırmak yerine üretimi artırıcı, alım gücünü artırıcı politikalara zorlanmalıdır. Bu ise, birlikte ve kararlı bir mücadele ile gerçekleşecektir. İşçinin, emekçinin, emeklinin nafakası emperyalist merkezlere faiz olarak ödeniyor. Bütçeye yük işçi, emekçi değil faiz giderleridir, ihale rantlarıdır, vurgunlardır, kamudaki savurganlıklardır. Bu temelde yetkili konfederasyon diğer konfederasyonları ortak bir mücadeleye davet etmeli, işçi konfederasyonları ile birlikte ortak bir mücadele hattı kurulmalıdır. Ortak mücadele olmazsa TİS masasına kamu emekçisinin gücü yansımaz. Hükümetin uyguladığı neoliberal politikalara karşı kararlı mücadele edilmeden oransal zamlar üzerinden yürütülecek mücaledenin anlamı olmayacak, kaşıkla verilen kepçeyle alınacaktır.

Hükümetin ücret politikaları yanında vergi politikalarıyla da mücadele edilmelidir. Türkiye’de adil bir vergi düzeni yoktur. Bütçe gelirlerinin yüzde 65’ini tüketim vergileri olan KDV/ÖTV oluşturmaktadır. Emekçilerin ücretleri kısılırken onlardan alınan vergiler artmakta, artık bıçak kemiğe dayanmaktadır. Bu, böyle gitmeyecektir.