YAĞMUR ÖĞRETİR

Kendi çapımızda şairliğimize delalettir..Haldan anlayana beyanımızdır..Hü gerçeğe!

YAĞMUR ÖĞRETİR

Yağmurlarda öğrendim türkü söylemeyi

İki satır yazmayı sevda üstüne

En çok ta damlaların sevişmesi

Doğurdu yanağımda hüznü

Çok uzak yerlerden

Belki başka diyarlardan

Katar katar geldi özlem

Geldi sevda türküleri, ağıtlar

Sıcak nefesi evrenin..

Soyu sopu kurutulmuş

Kızılderili’nin ağıtını

İlkel kabilelerin ilkel şarkılarını

Kara derili, sıtmalı, bakımsız

Aşağılanan siyah insanların

Öfkeli çığlığını duydum yüreğimde

Her an ölümden beter

Her an ekmek kavgasında

Her an kısır döngüde öfkeli emekçinin

Keskin tınısını duydum, nefret katarlarında

En çok bu yağmurlar öğretti

Yaşam çıplak el yalınayak

Kaskatı soğuk bir demir

Sanırım ki bu dem

Son demdir

Bugün yağmur yağdı olduğunca

Sırıl’ını tattım sıklam ihanetlerde

Yine de sonsuz bir huzur

Tarifsiz keder ve sevinçler duydum

Öyle bir fırtınaya tutulmalıyım ki

Öyle bir yağmalı ki yağmur

Ne taş kalmalı taş üstünde

Ne de toprağa çakılı ağaç

Say ki öfkemi dillendirdim

Düşün ki öcünü aldım yaşanmamış hayatların

Yeşertmeliyim yokluktan varlığı

Eser benimdir demeliyim

Kıvanç duymalıyım topraktan

Böyle yağmurlarda öğrendim şiir yazmayı

Uçsuz bucaksız beyaz bir sayfadır dağlar

Gözyaşlarım tükenmez kalem

Seyrine yanarım dumanların

Akarsular sanki yüreğimdir

Bendine sığmaz gece gündüz

Yazmadığım destan kalmaz

Destanım cihana sığmaz

Böyle yağmurlarda öğrendim gülmeyi

Komik hikâyeler anlattı yağmur

Dünyanın dört bir yanından

Elvan elvan halkın kahkahası

Elvan elvan halkın yaşam sevinci

Ellerime konuk oldu apansız

Bundandır severim insanları

Ben de bilirim ağıtlarını gülütlerini

Hep böyle yağmurlardandır

Sebebim olan böyle yağmurlardan

Tanırım insanın, tüm görüntülerini

OZAN ZÂRİ